Gewoon E

Meteen nadat het 2e deel van de kleerkast-trilogie online verscheen dook ik, met Spark Joy van Marie Kondo in de hand, mijn kleerkast in. Herorganiseerde ik mijn kleerkast Marie Kondo-style? Je leest het hieronder. Ik vertel je stap voor stap hoe ik tewerk ging en neem je mee doorheen het volledige proces.

Mijn kleerkast Marie Kondo-style? – oeps!

Ik was “nogal” enthousiast om aan dit project te beginnen (beeld je het geluid van ongeduldig trappelende paarden in) en vergat zowaar een foto te nemen van de kleerkast voor ik begon. Dat is een beetje ongelukkig, maar gelukkig heb ik fotomateriaal van juli 2022 (dat je hier kunt bekijken) en was er in tussentijd weinig veranderd. Zowel qua inhoud als qua inrichting. De 2 middelste vakken van het witte inzetstuk werden kort na de vorige opruimbeurt aangevuld met rieten bakjes, die je straks ziet terugkomen.

Uithalen, sorteren en opvouwen

Ik heb instinctief de neiging om te beginnen met mijn sokken en ondergoed, maar heb me voorgenomen om de structuur van het boek te volgen. En aangezien Marie Kondo begint met t-shirts, besluit ik dat ook te doen.

Weinig verrassingen tussen mijn t-shirts en topjes, zowel qua aanbod als qua vormen. Alle kledingstukken mogen in de collectie blijven en laten zich gemakkelijk tot een rechthoekig vlak herleiden. Dat wist ik al, want ik bewaar mijn t-shirts al een hele tijd Marie Kondo-style. Ik maak er nog geen pakketjes van en maak er een stapel van op bed. (Muts de poes, die aan haar ochtenddutje bezig is, voelt de bui al hangen en schuift mokkend een beetje op.)

Daarna begint Marie Kondo aan de hoodies, coltruien en dikke truien. Daar had ik liever nog wat mee gewacht, maar ik moet het ooit onder ogen zien: ik heb een vestenverslaving. Ik draag ze wel allemaal, dus toch nog een beetje goede punten. Ik heb de gewoonte mijn truien en vesten op te hangen, maar Marie Kondo raadt aan om “gebreide” spullen op te vouwen en plat te leggen. De hoodies zouden dan weer wel pakketjes moeten worden en dat vind ik verwarrend. Alles opvouwen en opstapelen op bed dus.

Daarna volgen de lange en korte broeken, waarbij ik zowaar een bermuda terugvind waarvan ik vergeten was dat ik ze had. Erg fijn, want ik dacht dat ik stilaan moest zomershoppen en daar word ik nooit vrolijk van. Mijn broeken hangen normaal gezien ook op een hanger, maar dat wordt vanaf nu dus anders. Onze kast met kapstokken begint overvol te raken terwijl mijn kleerkast leger wordt.

Logischerwijze komen daarna de jurken en rokken aan de beurt. Tot mijn grote vreugde/opluchting is het helemaal ok om jurken op te hangen. 1 jurk verlaat het assortiment, de andere worden iets compacter over een kleerhanger gehangen.

“Ik kan me heel goed voorstellen dat je ertegen opziet om een kledingstuk op te vouwen met een rok zo wijd als de Fuji-vulkaan”, schrijft Marie Kondo. “Maar hoe wijd de rok ook lijkt, laat je niet afschrikken. Spreid het kledingstuk rustig uit en je zult zien dat het net als alle kledingstukken bestaat uit twee driehoeken en een rechthoek. Het enige wat je hoeft te doen is de twee driehoeken naar binnen vouwen.” Origami dus. En wiskunde. Ja, daarvoor moet je bij mij zijn… Na heel wat pogingen lukt het me uiteindelijk toch om mijn lange, wijde rok tot een deftige rechthoek te vouwen. Yes!

Marie Kondo stapt dan over op “kleren die hangen“, wat verwarrend is. Voorheen maakte ze een opdeling naar functie en nu naar bewaarmethode? Ik liep daar al wat op vast bij de hoodies, maar besluit het in mijn voordeel te gebruiken. Ik heb 3 blouses die hingen en dus ook zullen blijven hangen. Maar eerst haal ik ze uit de kast en leg ik ze mee op bed, want de kleerkast moet leeg. (Muts begint erg onrustig te worden en draait zich ostentatief met haar rug naar me toe. Ik mompel dat ze ook bij kindlief op bed kan gaan liggen, maar krijg een “waarom ga je hààr kleerkast niet opruimen”-blik terug.)

Daarna zijn we eindelijk bij de sokken en panty’s aangekomen. Leggings kan ik niet terugvinden in het register achteraan het boek, maar lijken me wel in deze categorie te vallen. Ook hier weer: op elkaar leggen, vouwen en rollen. Tenzij dan mijn leggings, die wil ik precies liever plat bewaren.

Nu het einde stilaan in zicht is, valt mijn oog op het stapeltje kleren dat links onderaan in mijn kast ligt. 2 loopbroeken, een aantal t-shirts in een typisch sportstofje en een paar kousen. Marie Kondo schrijft wel iets over sportspullen, maar op gebied van sportkledij is het “trek uw plan”. Dat doe ik dan ook. Sportkledij blijft apart in een bakje en wordt niet gemengd met dagdagelijkse kledij. De kousen verhuizen wel naar de bak met wandelkousen, die ook nog in de kleerkast staat.

(Draag ik die sportkledij effectief? Nee, dat is ook alweer een tijdje geleden. Al deed de loopbroek nog wel eens dienst als fietsbroek. Maar ergens blijf ik hopen dat het ooit nog goed komt en dat ik mijn loopschoenen weer kan aantrekken. Laat me nog even in die droom leven, dank u.)

Ondergoed is de laatste categorie die Marie Kondo bespreekt. Als ik de keuze had; ik had het helemaal andersom gedaan. En dat doe ik blijkbaar ook met mijn slips. Ik vouw ze op, maar anders dan Kondo aanbeveelt. Dàt wordt toch even oefenen. Gelukkig heeft mijn ondergoed niet alle kleuren van de regenboog, want blijkbaar moet ik nog sorteren op kleur ook. En alles van licht naar donker ordenen.

(Heb ik dat gemist bij de t-shirts en de truien? Geen idee en ik gun mezelf de vrijheid om niet te gaan terugkijken.)

“Berg beha’s koninklijk op” kopt het volgende stukje en ik kan een lach niet onderdrukken wanneer ik verder lees. Marie Kondo is duidelijk dol op kant en franjes en tierlantijntjes. Ik kies voor praktisch en vouw mijn beha’s gewoon op. Nah.

Mijn kleerkast Marie Kondo-style? – maar waarom?

Dé meest gestelde vraag van de voorbije weken was: “Waarom zou je de methode van Marie Kondo volgen als zelfs Marie Kondo niet meer opruimt?”. Want inderdaad, eind januari blokletterden de kranten dat Kondo gestopt was met opruimen. Velen lazen in de kop (want de artikels zaten meestal achter een betaalmuur) dat Marie Kondo niet meer achter haar eigen systeem stond.

Het is iets genuanceerder. Marie Kondo en haar partner hebben 3 kleine kinderen, waardoor ze andere prioriteiten heeft gesteld. In plaats van te stressen over een rommelige woonkamer wil ze tijd doorbrengen met haar kinderen. In deze fase van haar leven is dat voor haar de juiste manier. Nergens stond er dat ze nooit terug aan het opruimen gaat of anderen aanbeveelt er een bende van te maken.

Ik zit in een levensfase waarin er enkel kattenspeelgoed in de woonkamer ligt en onze tiener nog amper voor rommel zorgt (en als dat wel zo is, doen we gewoon de deur dicht). Dus ja, ik heb tijd om opruimsystemen uit te testen en bij te schaven. Een opgeruimde kleerkast zorgt voor de rust die ik nodig heb en bijgevolg gun ik mezelf dit experiment.

Maar dan…

De kast is leeg. Het bed ligt vol en het enige dat momenteel opgerold is, is de kat. Ik kijk van de kast naar het bed en van het bed naar de kast en krijg de puzzel (en kleren) niet gelegd. Ik heb een overschot aan kledingroede en een groot tekort aan planken en/of lades. Mijn kleerkast Marie Kondo-style? Voorlopig absoluut niet.

Hoe gemakkelijk zou het zijn om naar het woonwarenhuis te rijden? Een plank kost me (in België) 16 EUR, een lade 35 EUR en een draadmand 15 EUR (+ 5 EUR voor 2 rails). En misschien wil ik ook nog wel wat mandjes en bakjes. Maar mijn interne boekhouder, die ergens onder het bed verstopt zit om dat er nergens anders plek is, laat weten dat ik goed moet nadenken over dat zeer beperkte budget. Grmbl.

Plots zie ik het licht. Hebben we op zolder niets meer liggen dat me van dienst kan zijn? De kans is groot, aangezien we allemaal een Pax-kast hebben en er in het verleden al een aantal aanpassingen gebeurden. Na een korte speurtocht vind ik 2 aluminium legplanken (een beter woord heb ik niet – Ikea verkoopt deze niet meer) en zelfs ook nog de elementen om ze mee in de kast te bevestigen.

Ik schreef in mijn vorige blogs al dat ik enkel het bovenste deel van de kast gebruik. Het onderste stuk wordt gebruikt voor kampeermateriaal, rugzakken en lakens. Nu maakt het voor een rugzak weinig uit of die op een aluminium rooster dan wel op een houten plank ligt. Et voilà: de eerste wissel wordt doorgevoerd en ik heb de houten plank die ik wilde kopen.

De lakens in de lade zijn eigenlijk puur decoratief. Bij ons is het de gewoonte om het beddengoed af te halen, te wassen en te drogen en het er dezelfde dag weer op te leggen. Die reserve-lakens kunnen dus best naar de zolder. We hebben al een hele tijd een plastieken bak in onze slaapkamer staan, met de bedoeling die naar de zolder te doen. Dat gebeurt nu eindelijk, mét vulling. Ziedaar: plots heb ik ook een lade ter beschikking. Mijn kleerkast Marie Kondo-style? Ik begin er in te geloven!

Ik overweeg even om de lade 1 of 2 gaatjes lager te hangen, maar de McGyver in mij heeft rugpijn en geen zin in gedoe. Even later beklaag ik me die beslissing, wanneer blijkt dat de lade toch niet zo hoog is als gehoopt en ik mijn broeken allemaal verkeerd geplooid/gerold heb. Ik zucht (en Muts doet empathisch mee) en begin opnieuw. Bij de 2e poging lukt het wel om alles goed in de kast te krijgen. Verbazingwekkend hoe 3/4e van de kledingroede in de lade kan en er dan nog plek over is.

(Is je kleerkast te klein? Vouw alles op! Heb je meteen plek om opnieuw te gaan shoppen 😉 )

Mijn kleerkast Marie Kondo-style? – zijn we er?

Jawel, bijna. Ik leg de truien op de plank boven de lade en voel het schaamrood opnieuw op mijn wangen verschijnen. Wat een enorme berg! Gelukkig zijn er de troostende woorden van Marie Kondo, de me vertelt dat het vooral lucht is die ik voor me zie. Ik verdeel de truien over de volledige breedte van de kast, neem nog wat marge (mja…) en bevestig de gerecycleerde houten plank.

De rest is kinderspel. Het witte inzetstuk blijft dienst doen en de rieten mandjes die voorheen mijn t-shirts bevatten zijn nu werkloos. Ik zoek op de site van Ikea naar mandjes en opbergers om de buitenste vakken van het inzetstuk te vullen, maar niets blijkt goed te passen.

“Allez dan”, zucht mijn interne boekhouder. En ik krijg permissie om in de budgetwinkel op zoek te gaan naar 2 kleine mandjes. Eventueel zelfs een paar bijpassende mandjes om op het inzetstuk te zetten, want de huidige zijn stilaan aan vervanging toe.

Dat laat ik me geen 2 keer zeggen. Ik rep me naar de auto (en grabbel nog snel de vouwmeter mee) en sjees door onze zone 30 richting het volgende dorp. Mijn oog valt al snel op een Curver Terrazo mandje van 4.5 liter. Daar neem ik er 2 van. Er is ook een variant van 11 liter verkrijgbaar, die ik gebruik om de versleten mandjes te vervangen.

Een half uur later sta ik tot groot ongenoegen van Muts alweer in onze slaapkamer. (Ze heeft zich ondertussen wel weer verlegd en geniet van het bijna lege bed.) De mandjes worden netjes gevuld en alles gaat ordelijk in de kast. Klus geklaard!

De conclusie

Ik vind de theorie van Marie Kondo soms verwarrend of onlogisch, maar aangezien ik mezelf op voorhand de vrijheid gaf om er creatief mee om te springen is dat niet echt een probleem. Het is nog te vroeg om te zeggen of het systeem ook echt werkt. Die update kan je in juli verwachten.

Dankzij de aluminium legplank en de verhuis van de reserve-lakens naar de zolder lukte het me om het systeem van Marie Kondo te implementeren. Het was niet echt de bedoeling, maar ik heb hierdoor extra kastruimte gecreëerd. Het opvouwen/rollen van kledij neemt merkbaar minder ruimte in beslag. (Nu ik mijn schrijfsel een paar dagen later opnieuw lees, bedenk ik dat de kans groot is dat ik de lade alsnog een beetje verlaag, zodat ik mijn broeken toch anders kan plooien en ze minder “dik” staan.)

Met een kostenplaatje van 11,14 EUR (plus kattenkoekjes) is mijn interne boekhouder meer dan tevreden over dit project. Als ik mezelf die beperking niet had opgelegd, had ik minder creatief gedacht en had ik gegarandeerd een extra lade of draadmand aangekocht.

Tevreden? Awel ja. De klus is sneller en beter geklaard dan ik voor mogelijk had gehouden. Eens nadenken waarover ik volgende keer een trilogie schrijf…

Heb je zelf zin gekregen om je kleerkast Marie Kondo-style aan te pakken? Of net niet. Laat in een reactie hieronder weten waarom (niet)!

Deze tekst bevat affiliate links. Koop je een artikel via deze link? Dan betaal je niets extra, maar geef jij mij wel een financieel steuntje. Op zoek naar een ander product? Begin dan hier aan je zoektocht.