Gewoon E

De modal shift was het voorbije jaar een terugkerend item op mijn blog (je kunt hier een aantal leuke artikels teruglezen) en op mijn sociale media. Anderhalf jaar geleden had ik je ongetwijfeld voor gek verklaard als je had durven beweren dat ik met de fiets naar het werk zou pendelen, maar ziedaar… sinds juli is het van dat. Ik kocht een Ellio en werd daarmee een fietsvergoedingontvangende mens.

In deze blog vertel ik je waarom ik voor de Ellio koos. Volgende week maandag neem ik je mee op de fiets en deel ik een aantal anekdotes en inzichten die ik de voorbije weken opdeed. Ik leg je in die blog ook uit aan welke regels een speed pedelec zich moet houden.

‘Ello Ellio?

Op de site van made-in.be lees ik: “Waar komt de naam Ellio vandaan? De uit 1982 daterende film E.T. van Steven Spielberg vertelt het verhaal van Elliott, een eenzame jongen die bevriend raakt met een buitenaards wezen, genaamd E.T., dat gestrand is op de aarde. Het hoofdpersonage Elliot is een inspiratie voor de merknaam Ellio, net als “electricity” en “io” (software).”

De link met E.T. had ik zelf nooit gelegd, maar is gezien mijn initialen best wel een leuke. Merk trouwens op dat Ellio met dubbele “l” wordt geschreven en dus geen verwijzing is naar een voormalig premier van ons Belgenlandje.

Maar: Ellio is wél Belgisch

Tomas Keppens, Ellio Founder en CTO, werkte als geluid- en trillingsingenieur bij Toyota toen hij in 2011 het idee opvatte om de aandrijftechniek van een wagen te gebruiken in speed pedelecs. Om vaart te zetten achter zijn project werkte Tomas samen met verschillende Vlaamse universiteiten. Daar leerde hij mede-oprichter Jorrit kennen.

Jorrit Heidbuchel, Ellio Co-founder en CEO, studeerde voor burgerlijk ingenieur voertuigtechnieken aan de KU Leuven toen hij in 2016 betrokken raakte bij Ellio. Hij wijdde uiteindelijk zijn volledige masterproef aan de Ellio in wording en bouwde samen met Tomas een eerste prototype van hun speed pedelec. Het resultaat overtrof ieders verwachtingen, een kans als deze konden ze niet laten liggen. In 2017 richtte het ingenieursduo samen IntuEdrive op, het bedrijf achter Ellio.

Tomas en Jorrit gingen op zoek naar partijen in eigen land om hen te helpen met de productie van de Ellio. De assemblage van de fietsen gebeurt trouwens bij Bewel, een Limburgs maatwerkbedrijf (de vroegere beschutte en sociale werkplaatsen). Niet dat dàt van doorslaggevend belang was, maar aangezien ik zelf regelmatig rondloop tussen de maatwerkers, deed het mijn hartje wel sneller kloppen. (Lees zeker dit artikel even; het doet wonderen voor je beeldvorming!)

Een Belgisch product dus, dat ik kocht bij fietsen Wildiers in Kapellen. Ik had mijn speed pedelec rechtstreeks bij Ellio kunnen bestellen, maar Wildiers heeft me goed begeleid in mijn zoektocht naar een geschikte tweewieler en dus leek het me meer dan logisch om met hen samen te werken.

Als het kind maar een naam heeft…

Op het moment dat ik mijn exemplaar bestelde, heette hij nog Elite. Kort daarna kwam Ellio met de Max op de proppen (waar ik niet bepaald warm voor loop, maar als je een hekel hebt aan de kleine wielen van de mijne moet je de Max zeker een kans geven). Op de cargobike Marty is het nog (even) wachten. Jammer, want anders had ik wel eens een Marty kunnen bestellen. Maar het werd dus een Elite. Al draagt die ondertussen de naam Original.

Zo origineel is hij trouwens niet met zijn matzwarte kleur; de originele Ellio was knalrood.

Ik kocht een Ellio en probeer daar nu een technische uitleg over te doen

De batterij

Beginnen bij het begin; mijn nieuwe vriend heeft een batterijcapaciteit van 1150 Wh. Hoever je daar mee kunt hangt af van:

• het ondersteuningsniveau waarmee je rijdt
• het gewicht dat je meesleurt (zowel dat van jezelf als je bagage)
• de ondergrond, de wind en eventuele hellingen/heuvels
• en zoals met alles wat door een batterij wordt aangedreven: de temperatuur

Door op voorhand uitvoerig te testen wist ik dat ik in normale omstandigheden vlot met een volle batterij van thuis naar het werk en terug geraak en ook nog een tussenrit naar een andere vestiging van het werk kan maken. Op mijn allereerste fietsvergoedingontvangende werkdag durfde ik het aan om de batterij maar tot 80% op te laden (beter voor de levensduur), maar een enorme tegenwind in combinatie met wat extra verplaatsingen maakte dat ik toch maar even heb bijgeladen. Niet de bedoeling bij ons op het werk, maar ik heb het ingevuld als een vergoeding voor mijn dienstverplaatsing. (Die ik met de auto wel doorgaf en nu niet meer.)

De remmen

Mijn Ellio heeft hydraulische schijfremmen en een elektrische rem. Dat remmen op de motor kan je vergelijken met de terugtraprem van vroeger en was even wennen. Na een week was ik er wel mee weg en nu vind ik het leuk om daar mee te spelen als er een rood licht in aantocht is. Evenwicht zoeken tussen remmen en rijden en vooral niet moeten stoppen…

De aandrijving

Uniek voor de Ellio is de tweewielaandrijving met automatisch schakelsysteem. Dat schakelsysteem kan ik zelf uitleggen: je stelt aan het begin van je rit (of eigenlijk gewoon de 1e keer) je trapfrequentie in en je fiets regelt de rest vanzelf. Die tweewielaandrijving wordt op de website als volgt verwoord: “Twee elektrische motoren drijven beide wielen aan en beschermen je tegen een val door de grip continu in het oog te houden. Deze motoren brengen Ellio ook volledig tot stilstand en regelen de remkracht voor nóg meer veiligheid.”

Ook automatisch: de fiets zet zichzelf in parkeermodus wanneer je stilstaat. Je moet hem dus terug in rijmodus zetten wanneer je wilt vertrekken. Of je houdt je rem ingedrukt wanneer je voor het licht staat. Of nog beter: even stoppen met remmen, wachten tot de rechter pedaal omhoog komt zodat je daarna vlot kan starten en daarna terug remmen. Works like a charm!

Mijn speed pedelec is trouwens voorzien van 2 stille en onderhoudsvriendelijke Gates® aandrijfriemen in plaats van een ketting.

De wielen

En daarmee zitten we bij de wielen. Die zijn klein, 20 inch om precies te zijn. Dat geeft de Ellio volgens sommigen een minderwaardig karakter omdat hij doet denken aan een vouwfiets, maar eerlijk waar: ik zie het probleem niet. Sterker nog: ik vind zo’n klein wiel gemakkelijk. Speed pedelecs bestaan immers amper met een lage instap. Op dagen waarop mijn fysiek een beetje tegenspartelt is het een hele opgave om mijn rechterbeen over het achterwiel en het zadel te gooien (al begint mijn techniek te verbeteren). Met de kleine wieltjes van mijn Ellio lukt dat dus perfect. Hoewel… Collega Stefan zou dat laatste weglachen nadat hij me vorige week knoeiend zag afstappen. Ik had die dag een pofbroek aan en dat vraagt toch wel enige handigheid.

(Ellio heeft zelf een blogartikel over de kleine wielen online staan. Dat lees je hier.)

De snelheidsbegrenzer en cruise control

Een zone 30, dat is voor mij een uitdaging. Met de auto, maar met de speed pedelec dus ook. En er zitten helaas wel wat zones 30 in mijn traject. De snelheidsbegrenzer op mijn Ellio is dus nog zo’n feature dat me op het lijf is geschreven. Instellen op de max snelheid en hoe hard je ook trapt, je gaat niet sneller dan de ingestelde snelheid.

De cruise control daarentegen helpt je een hogere snelheid te bereiken zonder dat je extra kracht moet zetten. Ideaal voor als je na het werk sterke tegenwind of vermoeide benen hebt. Let wel op: je moet blijven trappen, anders werkt het systeem niet. (Anders zou het ook geen speed pedelec, maar een brommer zijn.) De cruise control vreet batterij en is daarom niet aan te raden voor constant gebruik.

Hetzelfde, maar anders

Was mijn uitleg een beetje warrig? Bekijk dan zeker dit filmpje van Bright. Doorheen mijn modal shift-proces ben ik fan geworden van de manier waarop David van Bright over fietsen praat. (Opgelet: in minuut 6 zegt David dat je niet verder kunt fietsen als je batterij leeg is. Dat is een tijdje geleden verholpen met een software update. Ik vermoed dat het niet echt comfortabel fietsen is op dat moment, maar rijden lukt dus wel. Ook ivm de maximumsnelheid klopt de video voor Belgen niet helemaal. Daarover meer in mijn volgende blog.)

Ik kocht een Ellio en paste hem meteen wat aan

Ellio komt met een sportief stuur of een comfort stuur. Ik koos voor comfort, dat wat extra vering heeft. Let op: dat is geen voorvorkvering. Ook in het zadel liet ik wat extra vering steken. Geen overbodige luxe op onze Belgische wegen.

Ik liet mijn stuur een tikje verhogen; je zit dan minder sportief en creëert hierdoor minder belasting op je polsen en nek. Je ziet het amper, maar ik voel het wel.

Aan dat stuur liet ik een fietsbel bevestigen; speed pedelecs moeten uitgerust zijn met een toeter, maar tijdens het fietstesten leerde ik dat mensen beter/minder slecht reageren op belgerinkel dan op een agressieve claxon. (Al nuanceer ik dat in mijn volgende blog…)

Ook liet ik een spatbordverlenger aanbrengen. Dat helpt om je fiets en jezelf proper(der) te houden bij regenweer. En ook die investering blijkt de moeite waard.

In ruil voor al dat leuks doneerde ik om en bij de 7T EUR aan de fietsenmaker. Dat is veel geld en meteen ook de reden waarom je op voorhand uitgebreid moet testen. Het zou zonde zijn om zo’n dure aankoop ondoordacht te doen. (Ik heb weinig zin om uitgebreid in te gaan op de financiën. We spraken ons spaargeld aan om de Ellio aan te kopen. Niks lease, lening of kopen op de zaak. Met een Tesla voor de deur en een speed pedelec in de fietsenstalling lijkt het misschien alsof we allebei een riant loon hebben, maar dat is dus niet zo. Ons uitgavenpatroon is eerder aan de eenvoudige kant.)

Een random quote die me wel aansprak

Ergens gelezen: “De mensen achter de Ellio vinden het belangrijk om niet zozeer fietsers op de Ellio te zetten, maar vooral automobilisten te verleiden om op de Ellio te stappen.” Yes, that’s me!

Ik kocht een Ellio en ben er content van

Ik had me voorgenomen om minstens de helft van de tijd met de speed pedelec naar het werk te rijden, maar voorlopig ligt het gemiddelde hoger. Ja, ik ben langer onderweg dan tijdens de doorsnee verplaatsing-met-de-auto-dag, maar het verschil is verwaarloosbaar en de prachtige ochtendzichten werken motiverend. (’s Avonds wil ik gewoon zo snel mogelijk thuis zijn en kies ik vooral snellere wegen. Uitzicht doet er dan niet zo toe.)

Als ik dan toch een nadeel moet oplijsten, dan is het de fietscomputer. De mijne kwam met een kapotte batterij, waardoor hij de instellingen niet bewaart. Dat vraagt/vroeg dus een extra bezoekje aan de fietsenmaker. Los daarvan ben ik niet zo onder de indruk van het computertje. Je kunt het niet verwijderen wanneer je afstapt en dat lijkt me bijgevolg een onderdeel dat vatbaar is voor vandalisme.

Een andere speed pedelec die ik testte, was voorzien van een Bosch fietscomputer met gps. Je kon via de app op voorhand je route uitstippelen en deze op het scherm van de fietscomputer laten verschijnen. Dat kan niet bij de Ellio. Ik heb een paar keer geprobeerd om met gps te fietsen (in de eeuwig aanhoudende zoektocht naar de beste/veiligste/rugvriendelijkste route) en een oortje te dragen, maar dan moet ik het geluid op z’n hardst zetten omwille van het geluid van de luchtverplaatsing. Niet ideaal. Misschien pimp ik mijn fiets nog wel met een Quad Lock.

Tot zover de eerder technische uitleg over de Ellio. Heb je nog vragen? Stel ze dan zeker hieronder. Heb jij een speed pedelec? Welk merk en waarom?