Begin november. Tijd om na te denken over eindejaarscadeaus en – vooral – wie er wanneer wat komt eten. Het bezorgde me bijna een paniekaanval, tot ik me realiseerde dat ik niet meer meedoe aan kerst-stresskes. Want ik ontdekte het ideale kerstmenu!
De kerstperiode. Vrede en vreten op aard. Het is vaak al een heel gedoe om de agenda’s van tieners, hun vriendjes en familieleden die in shiften werken op elkaar af te stemmen. En eens die hindernis genomen is, begint het samenstellen van het menu.
Vorig jaar zaten er rond de tafel:
- De flexibele veganiste
- De pescotariër, die wat later kwam
- De selectieve eter, waarvan we tot op het laatste moment niet wisten of hij er zou zijn
- De alleseter met een voorkeur voor vis
- De alleseter die mijn kookkunsten gewoon is
- De kok die doorheen de dag alles proeft en ’s avonds geen honger meer heeft
Begin er maar aan!
Doorheen de middag: hapjes
Ik heb in de loop der jaren geleerd om het rustig aan te doen met hapjes. Het zou immers niet de 1e keer zijn dat de gasten met een voldaan gevoel AAN tafel gingen. Om te beginnen dus 3 soorten hapjes: de vegetarische mini mix van Mora, daarnaast soepstengels met verschillende dips/humus en dan nog de obligate wrap met kruidenkaas en zalm. Al kunnen Bugles chips met geitenkaas natuurlijk ook. Je kan die dips/humus zelf maken, het uitbesteden aan een gezinslid of kant en klaar kopen in de winkel. Jij bent de baas.
(Lees: ik vind er niks aan om me een hele dag nat in het zweet te zetten en te stressen boven 4 pruttelende potten en een ronkende oven. Het aanrecht staat vol, de vaatwasser doet overuren en je hebt minstens 5 handen te weinig. Mijn dag is naar de vaantjes en tegen dat de gasten komen zit mijn energiepijl ergens in de kelder. Ik koop die dipjes en die humus wel. Nah.)
De echte start: een soepje
Een andere klassieker: gemixte groene soep hoort ook bij het ideale kerstmenu. Het is tenslotte kerstmis. Dat kan koude soep zijn of warme. De kans is groot dat er een pastinaak in verstopt zit en dat ik mijn gasten naar de overige ingrediënten laat raden. In feite is dat een spontaan weerkerend fenomeen. Mijn schoonvader begint te raden en de rest valt in. Vind ik dat er balletjes bij de soep horen, dan voorzie ik die apart. Net zoals met garnalen of croutons. Ik gebruik zelf weinig zout en probeer er aan te denken het zoutvaatje op tafel te zetten.
La pièce de résistance: veel potjes
Daarna het hoofdgerecht. Geen kalkoen, geen steengrill of gourmet, geen kaasplank. Wel verwesterde tapas; kleine gerechtjes waarvan iedereen neemt waar zij/hij zin in heeft.
Vorig jaar waren dat:
- olijven
- manchego-kaas
- ansjovis
- chorizo
- gegrilde paprika
- kerstomaatjes gevuld met pesto
- Iberico-ham
- inktvisringen
- patatas bravas
- scampi’s
- tortilla
- toastjes met verschillende toppings
- broodjes
Een combinatie van dingen waar je weinig werk aan hebt en gerechtjes die je perfect op voorhand kan bereiden. Terwijl het ene opwarmt in de oven, kan het andere op het vuur. En zo tover je op het moment zelf heel veel verschillende potjes tegelijkertijd op tafel. En heeft iedereen keuze zat.
Dit jaar zal er een assortimentje vegan kaas zijn, dat door iedereen mag gegeten worden. Je moet geen lidkaart hebben van de vegan-club om speciale kaas op je bord te laden.
En dan bekomen…
Het menu afsluiten doen we tenslotte met ijs en koffie of thee. Jawel, 1 van die magische momenten waarop het koffiezetapparaat uit de kast komt. Met ijs kan je ook weer alle kanten uit. Vegan of lactosevrij; het is tegenwoordig gemakkelijk te vinden in de supermarkt. Doe-het-zelvers kunnen dan weer zelf hun dessert draaien.
En de volgende dag eten we overschotjes!
Hoe ziet jouw ideale kerstmenu er uit? Sta je zelf achter de potten of schakel je hulp in? Laat het weten in een reactie hieronder!
